ในที่สุด
หลังจากที่ใ้ช้่ความพยายามมาทั้งชีวิต
(ชีวิตที่อยู่ที่ฮิโรนะ)
ก็สามารถหาทางเข้าอันแสนจะซับซ้ิอน
เข้่่ามาโพสท์ได้สำเร็จเป็นครั้งแีรก
ในรอบสิบเอ็ดเดือนนี้
และเหลือเวลาทีู่จะใช้ชีวิตในฮิโร
อีกประมาณเดือนนึง
ก็จะกลับไทยแล้วอ่ะ
เอาสิบเอ็ดเดือนของชั้นคืนมาเดี๋ยวนี้น๊า~~~~~
song
2008.1.25
ฉลองพี่พิมพ์สอบเสร็จ ท่ามกลางอากาศหนาวเย็น
อาหารอร่อยล้ำเลิศ แถมได้เค้กฟรีจากคนข้างห้อง
(เป็นของสมนาคุณที่ไปช่วยเค้าเข็นรถออกจากหิมะ แหะๆ)
ขอบคุณทุกคนที่มาเริงร่าด้วยกันนะจ้ะ
love u, love u jaaa...
update
สวัสดีจ้า ทุกๆคน
หายหน้าหายตาไปนาน ไม่ได้อัพเดทข่าวสารในฮิโรไทยเลย
แต่ก็นะยังมีแอบคิด ว่าจะมีใครเข้ามาอ่านป่าว
คอมเมนต์ก็เงียบเหงาเหลือเกินนนนน
ก็อย่างที่บอกไปว่ามนสิการโดนวิกฤติทางการศึกษาเข้าครอบงำ
ต้องส่งเล่มจบ เลยต้องจำศีลบำเพ็ญเพียรอยู่กับthesis
มีแต่ข้าวจากความกรุณาของน้องไอซ์และน้ำประปาช่วยประทังชีวิต
(จะรันทดอะไรปานน้านนนน ฮ่าๆๆๆ)
ช่วงหกเดือนก่อนจบนี่มันเป็นอะไรที่แบบว่ายุ่งอยู่ตลอดเวลา
บางทีก็อยากจะหายตัวไปซักพักแล้วค่อยกลับมา (ฝัน)
แต่ก็นะ เมื่อชีวิตยึดคอนเซปต์ ประสบการณ์ชีวิตหาไม่ได้จากหนังสือเรียน
มันก็คงต้องเป็นเช่นนี้แล เวลาเรียนก็เรียนให้เต็มที่
เวลาเที่ยวก็เที่ยวหัวราน้ำ (ไม่กินเหล้าก็อาศัยเมาดิบ)
เราทำได้ ฮ่าๆๆๆ
ใกล้หมดปี 2007 แล้วรือนี่
เวลาผ่านไปเร็วจังเลยเนาะ
เด๋วก็จะจบล้ะ (หวังไว้ว่าจะเป็นเช่นนั้น)
หิมะก็ตกลงมาแล้วตั้งแต่วันอาทิตย์ที่ผ่านมา หนาวเหน็บเหลือคณา
ติดตามดูรูปงามๆได้จากสเปซของข้อยเด้อ
http://www.piminjapan.spaces.live.com/(photo-->Frozen Hirosaki and my busy day)
Rung and Shun visited Hirosaki (21-23 Sept., 2007)
สนุกสนาน เริงร่า และ ป่วงกันสุดๆดูรูปเพิ่มเติมได้ที่http://piminjapan.spaces.live.com/(Photo --> ชีวิตปลายซัมเมอร์ 2007)
เงียบเหงา เงียบงัน มีแต่ฉันกับแสงดาว
ช่วงนี้ดูทุกอย่างเงียบงัน
แต่ฉันก็ยังคงหัวเราะร่าอยู่ในแล็ป (คนเดียว)
ชาวบ้านคงคิดว่าเราบ้า ไม่เป็นไร หัวเราะแล้วโลกสดใส
ตำตัวอย่างไป ก็ตะโกนร้องเพลงไป (ร้องธรรมดาก็ไม่เป็น กลัวว่าจะไม่ได้โชว์พลังเสียง)
พอเมื่อยก็เริ่มเต้น ออกกำลังกาย เผื่อผอม
ช่วงนี้ฮิโรซากิไทย ก็เริ่มหายไปจากวงจรชีวิต
เด๋วยุ้ยกับภูมิก็จะกลับแล้ว ทุกคนก็คงยุ่งๆ
ส่วนมนสิการก็โดนวิกฤติทางการศึกษาเข้าครอบงำอีกครั้ง
ต้องรีบทำแล็ป เพราะเด๋วต้องไปเที่ยว เฮ้ย ไม่ใช่
เด๋วจะไม่จบเอา ต้องส่ง thesis เดือนธันวา
โอ้ มาย กู้ดเนส มากๆ
จะเสร็จทันมั้ยนะ ยังคงเป็นคำถามที่ผุดขึ้นอยู่ในหัวตลอดเวลา
เลยต้องบ้า ให้ลืม ความเครียด ฮ่าๆๆ
หน่า เด๋วมันก็จะผ่านไป
อะไรๆอีกหลายอย่างก็จะผ่านเข้ามา
รอการกลับมาของทุกคนที่ฮิโรซากิแห่งนี้ที่เดิมเจ้า
ชีวิตสจ๊วตสาว
สามสี่วันนี้ น่าเบื่อม๊าากกกค่า ไม่มีไฟลท์ให้บินต้องมานั่งรอแสตนบายอยู่บ้านตั้งแต่หกโมงเช้าถึงห้าทุ่ม
ทำไรก้อไม่ได้ทำเลยค่า เป็นช่วงเวลาที่ไร้ค่าและทรมานจิงๆค่า นอนๆอยู่ก้อต้องตื่นผวาว่ามีโทรศัพท์มาเรียกรึเป่า เอ..กี่โมงแล้วว้าใกล้ห้าทุ่มยัง นอนกลิ้งบนเตียงจนเจ็บหลังไปหมดแล้วค่า ผลคือ มีไข้ขึ้นค่าเพราะนอนไม่พอแถมยังไม่ได้เงิน เพราะไม่โดนเรียกบิน (อย่ามาเรียกชั้นบินวันนี้นะ จะดูเอเอฟและออกแล่นราตรีทันทีหลังรายการจบ)
ช่วงนี้เป็นช่วงทรัพย์จางจิงๆค่า เพิ่งต้นเดือนเงินเหลือไม่ถึงหมื่นบาท แถมเงินเดี้ยมที่ได้จากบินก้อไม่มี อย่างที่บอกว่าไม่โดนเรียกไปบินด-อ-ก มาก กระเทยก้อต้องสู้ค่า ในเมื่อเอาเงินไปถลุงใช้ที่ญี่ปุ่นหมดแล้วจึงต้องยอมรับโดยดุษณี ข้าวก้อกินล่างหอถูกๆ ข้าวผัด ผัดกะเพรา ผัดไท อนาจจิตเสียจิงๆเลยค่า
เรื่องเพื่อนๆที่ทำงาน ไม่เคยมีปัญหาเรยนะคะ ก่อนเข้ามาก้อจะมีคนบอกว่าพี่จิกงั้นงี้ อี่ด-อ-ก เพราะหล่อนทำตัวมิดีรึเปล่าคะถึงโดนเค้าจิก ยิ่งมีแอร์สาวแรดๆโปกฮา รึรุ่นพี่กะเทยที่น่ารักๆ กะเทยจะยิ่งชอบยิ่งทำงานสนุกค่า เอาหนังสือโป๊มาอ่านด้วยกันยามว่างและเหงา ไประบำใต้น้ำกันยามเย็นเมื่อพักอยู่ในโรงแรมที่ห่างไกลจากตัวเมือง รึที่ทำกันประจำคือไปแดกเหล้ากันตามร้านดังๆของแต่ละที่ค่า หากโชคดีก้อจะได้ผู้ชายติดไม้ติดมือมากันเป็นประจำเลยนะคะ
วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคะ เล่นเกมส์ต่อดีกว่าค่า
ฉลองพี่พิมพ์สอบเสร็จ ท่ามกลางอากาศหนาวเย็น
