Hirosaki Thais

เงียบเหงา เงียบงัน มีแต่ฉันกับแสงดาว

ช่วงนี้ดูทุกอย่างเงียบงัน
แต่ฉันก็ยังคงหัวเราะร่าอยู่ในแล็ป (คนเดียว)
ชาวบ้านคงคิดว่าเราบ้า ไม่เป็นไร หัวเราะแล้วโลกสดใส
ตำตัวอย่างไป ก็ตะโกนร้องเพลงไป (ร้องธรรมดาก็ไม่เป็น กลัวว่าจะไม่ได้โชว์พลังเสียง)
พอเมื่อยก็เริ่มเต้น ออกกำลังกาย เผื่อผอม

ช่วงนี้ฮิโรซากิไทย ก็เริ่มหายไปจากวงจรชีวิต
เด๋วยุ้ยกับภูมิก็จะกลับแล้ว ทุกคนก็คงยุ่งๆ
ส่วนมนสิการก็โดนวิกฤติทางการศึกษาเข้าครอบงำอีกครั้ง
ต้องรีบทำแล็ป เพราะเด๋วต้องไปเที่ยว เฮ้ย ไม่ใช่
เด๋วจะไม่จบเอา ต้องส่ง thesis เดือนธันวา
โอ้ มาย กู้ดเนส มากๆ
จะเสร็จทันมั้ยนะ ยังคงเป็นคำถามที่ผุดขึ้นอยู่ในหัวตลอดเวลา
เลยต้องบ้า ให้ลืม ความเครียด ฮ่าๆๆ

หน่า เด๋วมันก็จะผ่านไป

อะไรๆอีกหลายอย่างก็จะผ่านเข้ามา

รอการกลับมาของทุกคนที่ฮิโรซากิแห่งนี้ที่เดิมเจ้า

posted by pim @ 1:44 PM